بی هـمگان به سر شود، بی ‌تو به سر نمی‌شود
داغ تـــو دارد ایــن دلــم، جـای دگــر نمی‌شود

دیـده عـقـل مـست تـو، چــرخـه چـرخ پست تو
گوش طرب به دست تو، بی‌تو به سر نمی‌شود

جان ز تو جوش می‌کند، دل ز تو نوش می‌کند
عـقـل خـروش مـی ‌کـند، بی‌تو به سر نمی‌شود

خـمـر مـن و خـمار من، بـاغ مـن و بـهـار مـن
خـواب مـن و قـرار من، بی‌تو به سر نمی‌شود

جاه و جلال من تویی، مُلـکـت و مال من تویی
آب زلال مـــن تـویـــی، بی‌تو به سر نمی‌شود

گـاه ســوی وفـا رَوی، گــاه ســـوی جـفـا رَوی
آن مـــنـــی کــجـا روی، بی‌تو به سر نمی‌شود

دل بـنـهـنـد بــرکـنـی، تـوبته کـنـنـد بـشـکـنـی
این همه خود تو می‌کنی، بی‌تو به سر نمی‌شود

بی تو اگر به سـر شـدی، زیر جهان زبر شدی
بــاغ ارم ســقــر شــدی، بی‌تو به سر نمی‌شود

گـر تـو سـری قدم شوم، ور تـو کـفی علم شوم
ور بـروی عــدم شـــوم، بی‌تو به سر نمی‌شود

خـواب مـرا ببسته‌ ای، نـقـش مترا بـشـسـته‌ای
وز هــمــه‌ ام گسسته‌ ای، بی‌تو به سر نمی‌شود

گـر تـو نـبـاشی یـار من، گشـت خراب کار من
مـونـس و غـمـگـسار من، بی‌تو به سر نمی‌شود

بی تونه زندگی خوشم، بی‌ تو نه مردگی خوشم
سـر ز غـم تو چون کـشم، بی‌تو به سر نمی‌شود

هر چـه بگویـم ای سـند نیست جدا ز نیک و بد
هم تو بگو به لـطف خـود، بی‌تو به سر نمی‌شود
  
*دیوان شمس تبریزی*